افعال بی قاعده افعالی هستند که از الگوهای صرف کردن معمولی پیروی نمی کنند (افزودن «–d» یا «–ed» به فعل). یکی از پرکاربردترین افعال بی قاعده فعل (to) be است. صورت های زمان گذشته (to) be عبارتند از was و were که قوانین استفاده از آنها واضح است، اما تعداد انگشت شماری از این قواعد وجود دارد که باید به خاطر بسپارید. در زیر به آنها خواهیم پرداخت.
به احتمال زیاد، شما با یک تفاوت بین was و were آشنا هستید: این که was شکل ماضی اول شخص و سوم شخص مفرد فعل to be است، در حالی که were ماضی دوم شخص مفرد و جمع است. اما وقتی در مورد فرضیات صحبت می کنید چه می شود – به عنوان مثال، در جمله ای مانند If I was / were a dog….«اگر سگ بودم/بودم. . “؟ کدام انتخاب درست چیست؟
در این موارد، کلید درک زمان استفاده از was یا were، کاربرد حالت فرضی افعال است که بیانگر عمل یا حالتی است که واقعیت ندارد. برای مثال، ممکن است آرزو باشد.
در انتخاب were برای دوم شخص مفرد (you)، سوم شخص جمع (they)، اول شخص جمع (we) و دوم شخص جمع (you) نمی توانید اشتباه کنید. بین was and were فقط برای اول شخص مفرد (I) و بقیه ضمایر سوم شخص مفرد (he, she, it) باید یکی را انتخاب کنیم.
آیا «if I was» درست است یا «if I were»؟
اگر حالتی که شما توصیف می‌کنید مغایر با واقعیت فعلی باشد، از were استفاده کنید. برای مثال، هر زمان که یک موقعیت فرضی بیان شود.
مثال:
If I were you, I would clean the counters before the floors.
من اگر جای شما بودم پیشخوان ها را قبل از طبقات تمیز می کردم.
Would you invite me over if I were more polite at the dinner table?
اگر سر میز شام مودب تر بودم، مرا دعوت می کردی؟
جمله اول را می توان یک جمله شرطی غیر واقعی توصیف کرد. این فرضیه ها به راحتی قابل تشخیص هستند زیرا اغلب توسط if معرفی می شوند و به بند دیگری حاوی یک would یا could مربوط می شوند.
نوع دیگری از جملات شرطی غیر واقعی که از همان ساختار استفاده می کند و به were نیاز دارد، نوع غیرممکن یا غیرمحتمل آن است.
مثال:
If it were possible to solve the puzzle, I would have done it.
اگر امکان حل معما وجود داشت حتما این کار را می کردم.
در اینجا گوینده اشاره می کند که معما حل نشدنی است. بنابراین، حل معما یک واقعیت محتمل نیست و از فاعل were به جای زمان گذشته was استفاده می شود.
این بدان معنا نیست که هر عبارتی که با if شروع می شود به were به جای was نیاز دارد:
If I was wrong about Felicity’s love of puppies, I can take this one back to the shelter.
اگر در مورد عشق فلیسیتی به توله سگ ها اشتباه می کردم، می توانم این یکی را به پناهگاه برگردانم.
در این جمله، گوینده تصدیق می کند که ممکن است در مورد دوست داشتن توله سگ ها توسط فلیسیتی اشتباه کرده باشند و بنابراین نباید به او سگی بدهند. این که گوینده در حال توصیف آن چیزی است که ممکن است واقعیت باشد، موجب می شود به جای were از was استفاده می کنیم.
نکته: برای آرزوهای غیر ممکن از were به جای was استفاده کنید.
یک نشانه مطمئن که باید از were استفاده کنید زمانی است که از کلمه wish استفاده می شود. آرزو یا امید به چیزی که نمی تواند رخ دهد و احتمالاً اتفاق نخواهد افتاد.
مثال:
I wish I were the winner of the Nobel Prize in Literature.
کاش من برنده جایزه نوبل ادبیات بودم.
He wishes his grammar were better.
ای کاش دستور زبانش بهتر بود.
I wish the stories about me were true, but I am not really the master of the universe.
ای کاش داستان های مربوط به من حقیقت داشت، اما من واقعاً استاد جهان نیستم.
She wishes she were at least five inches taller.
او آرزو می کند ای کاش حداقل پنج اینچ بلندتر بود.
نکته کلیدی این است: این عبارات هرگز درست نیستند:
I wish I was…
I wish it was …
he wishes he was…
she wishes she was…
این قانون را در مورد استفاده از was و were به خاطر بسپارید: استفاده از were با عباراتی که فرضی، آرزویی، خیالی و بر خلاف واقعیت هستند یعنی واقعی نیستند درست است.
تفاوت بین “was” و “were” چیست؟
- Was و were زمان گذشته فعل (to) be هستند.
- Was برای اول شخص مفرد و سوم شخص مفرد استفاده می شود.
○ I was taking a walk around the neighborhood.
داشتم در محله قدم می زدم.
○ It was a beautiful day.
روز زیبایی بود.
Were برای دوم شخص مفرد و همه اشکال جمع استفاده می شود:
○ You were late three days in a row.
سه روز متوالی دیر آمدی.
○ We were worried something was wrong.
نگران بودیم مشکلی پیش بیاید.
○ They were going to give you a few days off to recover.
قرار بود به شما چند روز مرخصی بدهند تا بهبودی پیدا کنید.
هنگام نوشتن در حالت فرضی از were استفاده کنید. استفاده از was در صورتی است که آنچه می نویسید بیان واقعیت باشد.
○ Nathaniel acts as if he were a professional athlete.
ناتانیل طوری رفتار می کند که انگار یک ورزشکار حرفه ای است.
○ I was hitting home runs by the age of five.
من در سن پنج سالگی در حال اجرای خانه‌ها بودم.
اگر فاعل مفرد است از there was استفاده کنید و اگر فاعل جمع است از there were استفاده کنید.
○ There was one balloon at the party.
در مهمانی یک بادکنک وجود داشت.
○ There were hundreds of balloons at the party.
صدها بادکنک در مهمانی وجود داشت.
زمان استفاده از “Was”
استفاده برای اول شخص مفرد (I) و سوم شخص مفرد (he, she, it) بود.
I was getting prepared for the presentation.
داشتم برای ارائه آماده می شدم.
He was practicing his speech.
داشت صحبتش را تمرین می کرد.
She was going to present too, but then she got sick.
او هم قرار بود ارائه دهد، اما بعد مریض شد.
It was a well-executed presentation either way.
در هر صورت ارائه خوبی بود.
زمان استفاده از “Were”
استفاده برای دوم شخص (you)، اول شخص جمع (we) و سوم شخص جمع (they) بود.
You were so funny when you were younger.
وقتی جوانتر بودی خیلی بامزه بودی
We were always laughing when we were around you.
وقتی کنار شما بودیم همیشه می خندیدیم.
They were sure you would become a comedian when you got older.
مطمئن بودند وقتی بزرگتر شدی کمدین میشی.
همانطور که می بینید، استفاده از was یا were به فاعل بستگی دارد. با این حال، یک مورد خاص وجود دارد که در آن همیشه از were استفاده می‌شود: زمانی که شما در حال نوشتن درمورد شرایط فرضی هستید. موقعیت های فرضی خلاف واقع استفاده هستند.
I wish I were a kid again.
کاش دوباره بچه بودم
If it were sunny outside, we’d be able to go to the beach.
اگر بیرون آفتابی بود، می توانستیم به ساحل برویم.
When she cooks, she acts as if she were on the Food Network.
وقتی آشپزی می کند، طوری رفتار می کند که انگار در شبکه غذا حضور دارد.
He’s extremely frugal. He acts as if he were broke.
او به شدت مقتصد است او طوری رفتار می کند که انگار ورشکسته است.
بنابراین، وقتی صحبت از «If I was» در مقابل «If I were» به میان می‌آید، از «اگر چیزی که درباره آن می‌نویسید مغایر با واقعیت است» از If I were استفاده کنید، و «اگر چیزی که درباره آن می‌نویسید بیانیه واقعیت است» از If I was استفاده کنید.
“there was” یا “there were”؟
استفاده از there was یا there were هم بستگی به فاعل جمله دارد. اگر فاعل مفرد است، از was و اگر جمع است، از were استفاده کنید.
There was a pizza party on the last day of school.
روز آخر مدرسه یک جشن پیتزا برگزار شد.
There were several games and activities.
چندین بازی و فعالیت وجود داشت.
استفاده صحیح از was و were نیاز به تمرین دارد. حتی افراد بومی نیز گاهی اوقات آنها را به اشتباه استفاده می کنند. فقط سعی کنید این نکات کلیدی را در ذهن داشته باشید:
- هنگام نوشتن به زمان گذشته، از I was، she/he was، it was استفاده کنید.
- از you were و we were و they were استفاده کنید.
- در حالت فرضی از were استفاده کنید.
دیدیم که was و were هر دو زمان گذشته فعل to be هستند. فعل be یک فعل مشکل است زیرا یک فعل بی قاعده است و می دانیم که با فراوانی زیادی از آن استفاده می کنیم، بنابراین بسیار مهم است که فعل صحیح را برای جملات خود انتخاب کنیم. بهتر است قاعده زیر را به خاطر بسپاریم:
Singular = I was, You were, He was, She was, It was
Plural = We were, You were, They were
- I was driving to the park.
در حال رانندگی به سمت پارک بودم.
- You were drinking some water.
داشتی مقداری آب می خوردی.
- He was about to eat dinner.
نزدیک بود شام بخورد.
- She was at the roller rink.
او در زمین بازی غلتکی بود.
زمان بسیار خوبی بود.
- We were in the right spot.
ما در نقطه مناسبی قرار داشتیم.
- They were nowhere to be seen.
هیچ جا دیده نمی شدند.
در حالی که برخی از افراد در مورد آنچه در بالا به آن پرداختیم ابهام کمی دارند، سردرگمی بیشتری در استفاده از حالت فرضی If I was و If I were وجود دارد.
برای مثال:
- If I was a better cook, I could entertain more.
اگر آشپز بهتری بودم، می توانستم بیشتر از مهمانان پذیرایی کنم.
-or-
- If I were a better cook, I could entertain more.
اگر آشپز بهتری بودم، می توانستم بیشتر از مهمانان پذیرایی کنم.
مشخص است که دراین حالت فرضی were مناسب است.
همانگونه که در بالا گفتیم در حالت فرضی همیشه از were استفاده می کنیم مانند مثال های زیر:
کاش اینقدر خجالتی نبودم.
- I wish it were warmer outside.
ای کاش بیرون گرمتر بود.
- If I were taller, I could dunk a basketball.
اگر بلندتر بودم، می توانستم توپ بسکتبال را غوطه ور کنم.
- If John were a rich man, he could drive a fancy car.
اگر جان یک مرد ثروتمند بود، می توانست یک ماشین شیک رانندگی کند.
- He acts as if he were the one in charge.
طوری رفتار می کند که انگار خودش مسئول است.
- John spends money as if he were a millionaire.
جان طوری پول خرج می کند که انگار یک میلیونر است.
- If I were a rich man, I’d build a big tall house.
اگر من یک مرد ثروتمند بودم، یک خانه بلند و بزرگ می ساختم.
- If I were a rich man, I’d have the time that I lack.
اگر من یک مرد ثروتمند بودم، زمانی را که کم دارم، داشتم.
- If I were a wealthy man, I wouldn’t have to work hard.
اگر من یک مرد ثروتمند بودم، مجبور نبودم سخت کار کنم.
مطالعه مقالات زیر پیشنهاد می شود:
