آموزش انواع اسم در زبان انگلیسی
آموزش انواع اسم در زبان انگلیسی مبتدی تا پیشرفته + مثال کاربردی
اسم یا «noun» در انگلیسی چیست؟
اسم کلمه‌ای است که به شخص، مکان یا شیء اشاره دارد. مقولۀ «اشیا» ممکن است بسیار مبهم به نظر برسد؛ اما در این مورد به معنای اشیاء بی‌جان، مفاهیم انتزاعی و فعالیت‌ها است. عبارات و سایر بخش‌های گفتار نیز می‌توانند مانند اسم‌ها رفتار کنند و می‌توانند در یک جمله فاعل باشند. به عنوان مثال در جملۀ «exercising is good for health» به معنای «ورزش برای سلامتی خوب است.» فعل «exercising» نقش اسم را ایفا می‌کند.
در زیر انواع اسم در زبان انگلیسی آورده شده است:
- اسامی مفرد و جمع
- اسامی عام و خاص
- اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش
- اسامی مرکب
به جدول زیر توجه کنید:
| مثال | معنی | نوع اسم |
|---|---|---|
| خانه، میز، کتاب | افراد، مکان ها یا چیزهای نامشخص یا عمومی. | Common |
| ایران، رود نیل، برج میلاد | افراد، مکان ها یا چیزهای خاص. | Proper |
| خانه، میز، کتاب | فقط به یک شخص، مکان یا چیز اشاره دارد. | Singular |
| خانه‌ها، میزها، کتاب‌ها | به تعدادی شخص، مکان یا چیز اشاره دارد. | Plural |
| سیب، ابر، بالشت | چیزی که از طریق حواس 5 گانه قابل حس کردن باشد. | Concrete |
| عشق، خلاقیت، شجاعت | ایده‌های ناملموس که از طریق حواس 5 گانه قابل حس کردن نباشد. | Abstract |
| گله، تیم، خانواده | به گروهی که به عنوان واحد عمل می‌کند اشاره دارد. | Collective |
| خشک شویی، راه آهن، بستنی | اسم‌هایی که از دو یا سه کلمه تشکیل شده‌اند. | Compound |
| سیب، میز، مبل | اسم‌هایی که قابل شمارش هستند. | Countable |
| برنج، توصیه، اطلاعات | اسم‌هایی که قابل شمارش نیستند. | Uncountable |
انواع اسم در انگلیسی
انواع اسم در انگلیسی
1. اسم عام یا «common noun» در انگلیسی
اسم‌های رایج کلماتی هستند که به افراد، مکان‌ها یا چیزهای نامشخص یا عمومی اشاره می‌کنند. به عنوان مثال، کشور یک اسم رایج است که به یک مکان عمومی اشاره دارد در حالی که کلمۀ کانادا یک اسم رایج نیست زیرا به یک مکان خاص اشاره دارد. اسم‌های عام فقط زمانی با حروف بزرگ نوشته می‌شوند که جملاتی را شروع می‌کنند یا در نام یا عنوان چیزی استفاده می‌شوند، مانند «Grand Canyon» و «Iron Mn»
اسم‌های عام نیز انواعی دارد:
A) اسم عام قابل شمارش یا «Countable Common Noun»
اسم‌هایی که می‌توانیم آن‌ها را بشماریم «اسم قابل شمارش» می‌نامیم. مانند:
1.bag: کیف
2.cell phone: تلفن همراه
3.fan: پنکه
4.scarf: روسری
B) اسم عام غیر قابل شمارش یا «Unaccountable Common Noun»
این‌ها دقیقاً برعکس اسم‌های قابل شمارش هستند. نمی‌توان اسامی غیرقابل شمارش از نظر اعداد دقیق شمرد. آن‌ها را باید بر حسب کمیت سنجید تا عدد. مانند:
1.tea ……. A cup of tea: چای …….. یک فنجون چای
2.rice ……. A bag of rice: برنج …….. یک کیسه برنج
3.bread ……. A loaf of bread: نان ………. یک قرص نان
4.sugar …….. A spoon of sugar: شکر ……….. یک قاشق شکر
C) اسم عام جمعی یا «Collective Common Noun»
شما می‌توانید یک گروه یا واحدی را که شبیه به اسم عام جمعی هستند فراخوانی کنید. مثلا:
1.team: تیم
2.herd: گله
3.flock: گله
4.family: خانواده
D) اسم عام انتزاعی یا «Concrete Common Noun»
این‌ها چیزهایی هستند که با حواس ما قابل لمس است و حضور فیزیکی دارند.
1.fish: ماهی
2.perfume: عطر
3.foot: پا
4.ُStove: اجاق گاز
2. اسم خاص یا «proper noun» در انگلیسی
اسم‌های حاص به تشخیص یک شخص، مکان یا چیز خاص کمک می‌کنند. این کلمات باید با حروف بزرگ نوشته شوند. اسامی و عناوین چیزها همیشه اسامی خاص هستند، مانند نام تجاری Starbucks و نام شخصی Jenny.
اسم‌های خاص نیز انواعی دارد:
1. اسم‌های خاص (proper nouns) یا نام‌های خاص (proper names) شامل افراد می‌شود.
اسامی حیوانات خانگی نیز اسامی خاص به حساب می‌آیند و باید با حرف بزرگ (Capital Letter) نوشته شوند. اسم افراد مانند Ashley (اشلی) و اسم حیوان خانگی مانند Lucy (لوسی).
2. لقب‌های افراد یا «Titles of people»:
اسامی خاص همچنین شامل لقب‌های افرادی مانند Queen Victoria (ملکه ویکتوریا) و President Abraham Lincoln (پرزیدنت آبراهام لینکلن) است.
3. اسم مکان‌ها یا «Places»:
دسته دیگری از اسم‌های خاص به مکان‌های خاصی از جمله کشورها، ایالت‌ها، شهرها و مکان‌های خاص اشاره دارد. به عنوان مثال می‌توان به England (انگلستان)، Santiago (سانتیاگو)، South Street Seaport (بندر جنوبی خیابان) و Ebbets Field (زمین ابت) اشاره کرد.
روزهای تقویم یا «Calendar days»:
در دستور زبان انگلیسی، ماه‌ها و روزهای هفته اسامی خاص هستند، مانند September (سپتامبر) و Thursday (پنجشنبه). اگرچه ماه‌های سال اسم‌های خاص هستند، اما فصل‌ها اسم خاص به حساب نمی‌آیند و در نتیجه با حروف بزرگ نوشته نمی‌شوند. به عنوان مثال:
I was born in November. So my birth season is winter.
من متولد نوامبر هستم. بنابراین فصل تولد من زمستان است.
اسم تعطیلات یا «Holidays»:
تعطیلات، مانند Labor Day (روز کارگر) و Hanukkah (هانوکا)، اسامی خاص هستند.
نام‌های تجاری و شرکت یا «Brand and Company names»:
نام های تجاری و نام های شرکت نیز اسامی خاص هستند و با حروف بزرگ نوشته می شوند؛ مانند Apple Company (شرکت اپل) و Starbucks (استارباکس).
اسم عنوان آثار هنری یا «Titles of works»:
اسامی خاص شامل عناوین آثار هنری و ادبی خاص، مانند The Thinker (متفکر) و Romeo & Juliet (رومئو و ژولیت)، و همچنین انتشاراتی مانند The New York Times (نیویورک تایمز) است. در عناوین آثار هنری یا ادبی، کلمات مهم با حروف بزرگ نوشته می‌شوند. حروف ربط (and, but, …) و حروف تعریف (a/an/the) کمتر از چهار کلمه هستند بنابراین با حروف کوچک نوشته می‌شوند مگر اینکه اولین کلمه در عنوان باشند. مثلاً The Merchant of Venice (تاجر ونیز) و Pride and Prejudice (غرور و تعصب).
نکته: در یک جملۀ انگلیسی، ضمیر مفرد و اول شخص “I” همیشه با حروف بزرگ نوشته می‌شود، اما یک ضمیر است نه یک اسم خاص. شما همچنین صفت‌های خاص را با حروف بزرگ می‌نویسید، اما آن‌ها اسم‌های خاص نیستند. به عنوان مثال، در جمله “I want a French croissant”، “French” یک صفت خاص است که “croissant” را توصیف می‌کند.
3. اسم مفرد یا «singular noun»
اسم‌های مفرد اسم‌هایی هستند که فقط به یک شخص، مکان یا چیز اشاره می‌کنند.
اسم‌های مفرد نیز انواعی دارد:
اسامی خاص یا «proper nouns»:
اسم‌های خاص، نام‌های خاص افراد، مکان‌ها یا چیزها هستند. آن‌ها همیشه با حروف بزرگ شروع می‌شوند. اسم‌های خاص به یک موجود منحصر به فرد اشاره می‌کنند و در معنای عام استفاده نمی‌شوند. مانند:
1.Lena: لنا
2.Mashhad: مشهد
3.Milad Tower: برج میلاد
4.Coca-Cola: کوکا کولا
اسامی عام یا «common nouns»:
اسم‌های عام نام‌های عمومی افراد، مکان‌ها یا چیزها هستند. آن‌ها به یک موجود خاص اشاره نمی‌کنند بلکه به گروهی از موجودیت‌ها اشاره می‌کنند. اسم‌های عام با حروف بزرگ نوشته نمی‌شوند مگر اینکه در ابتدای جمله ظاهر شوند.
1.dog: سگ
2.town: شهرک
3.tower: برج
4.soda: نوشابه
اسامی انتزاعی یا «abstract nouns»:
اسم‌های انتزاعی به مفاهیم، ایده‌ها یا احساساتی اشاره می‌کنند که به صورت فیزیکی قابل درک نیستند. آن‌ها ناملموس هستند و اغلب برای توصیف احساسات یا کیفیت‌ها استفاده می‌شوند. اسامی انتزاعی معمولا جمع نمی شوند. نمونه هایی از اسم های انتزاعی عبارتند از:
1.hate: نفرت
2.justice: عدالت
3.sadness: ناراحتی
4.good luck: خوش شانسی
اسامی جمعی یا «collective nouns»:
اسم‌های جمعی به گروهی از افراد، حیوانات یا چیزهایی اشاره می‌کنند که به عنوان یک موجودیت واحد در نظر گرفته می‌شوند. بسته به بافت ممکن است مفرد یا جمع باشند. نمونه‌هایی از اسم‌های جمعی عبارتند از:
1.team: تیم
2.herd: گله
3.family: خانواده
4.flock: گله
اسامی انبوه یا «mass nouns»:
اسم انبوه به مواد یا موادی اطلاق می‌شود که قابل شمارش نیستند. آن‌ها معمولاً با حجم یا وزن اندازه گیری می‌شوند. اسم‌های جمعی همیشه مفرد هستند و حالت جمع ندارند. نمونه‌هایی از اسم‌های جمعی عبارتند از:
1.water: آب
2.sand: شن
3.rice: برنج
4.gold: طلا
4.اسم جمع یا «plural noun»
اسم جمع به بیش از یک چیز اشاره دارد. بسیاری از اسامی مفرد فقط نیاز به یک S در آخر دارند تا جمع شوند (مثلاً bee به bees تبدیل می‌شود). برای برخی از اسم‌هایی که قبلاً با S ختم می‌شوند، ممکن است لازم باشد -es را به آخر اضافه کنید تا شکل‌های جمع آن‌ها ایجاد شود (مانند classes و busses). برخی از اسامی مفرد نیز هنگام جمع شدن املای خود را تغییر می‌دهند (مانند countries و babies).
اسامی جمع باقاعده یا «regular plural nouns»:
1.laptops: لپ‌تاپ‌ها
2.dogs: سگ‌ها
3.bedrooms: اتاق خواب‌ها
4.boys: پسرها
اسامی جمع بی‌قاعده یا «irregular plural nouns»
1.person …… people: شخص ……. اشخاص
2.life ……. Lives: زندگی …….. زندگی‌ها
3.mouse …….. mice: موش …….. موش‌ها
4.tooth …….. teeth: دندان ……… دندان‌ها
5.اسم عینی یا «concrete noun»
A. اسامی عام:
اسم‌های عام، اسم‌های عینی هستند که عموماً به افراد، مکان‌ها یا اشیاء اشاره می‌کنند. برخی از نمونه‌های اسامی رایج عبارتند از: «child»، «restaurant»، «movie» یا «dog». اسم های رایج با حروف بزرگ نوشته نمی‌شوند مگر اینکه جمله‌ای را شروع کنند.
B. اسامی خاص:
اسامی خاص نوع دیگری از اسامی عینی هستند که به افراد یا مکان‌های خاصی اشاره می‌کنند که رسمی‌تر هستند و نیاز به حروف بزرگ دارند. اسم‌های خاص می‌توانند نام‌هایی مانند «Stewart» یا «Marry» یا مکان‌هایی مانند «United States» یا «Uganda» باشند. عنوان فیلم و آهنگ نیز اسم خاص هستند. نمونه دیگری از اسم عینی می تواند انتشاراتی مانند «The New York Times» باشد.
C. اسامی قابل شمارش:
اسامی قابل شمارش که عینی نیز هستند به افراد یا اشیاء فیزیکی قابل شمارش اشاره دارند و به دو صورت مفرد و جمع می‌آیند. اسامی عینی قابل شمارش شامل عباراتی مانند «five bees»، «fifteen students» یا «ten aunts» هستند، اگرچه برای شمارش شدن نیازی به عددی در جلوی آن‌ها ندارند.
D. اسامی غیرقابل شمارش:
اسم های عینی غیرقابل شمارش به اشیاء محسوس یا فیزیکی اطلاق می‌شود که قابل شمارش نیستند، مانند air, salt or water. اگرچه می‌توانید با هر یک از آن عناصر تعامل داشته باشید، اما نمی‌توان آن‌ها را از نظر فیزیکی با روش‌های سنتی شکسته و شمارش کرد، مگر اینکه تعیین‌کننده‌های دیگری معرفی وجود داشته باشد (مانند a cup of tea). اسامی عینی غیرقابل شمارش نسخه جمع نمی‌شوند.
E. اسامی جمعی:
اسم‌های جمعی نیز می‌توانند اسم‌های عینی باشند. اسم‌های جمعی به گروهی از افراد، حیوانات یا اشیاء مانند «army of frogs» یا «herd of people» اشاره دارند.
6. اسم انتزاعی یا «abstract nouns»
اسم‌های انتزاعی ایده‌های نامشهودی هستند که با حواس پنجگانه مانند مفاهیم اجتماعی، نظریه‌های سیاسی و ویژگی‌های شخصیتی قابل درک نیستند. به عنوان مثال، اسم انتزاعی خشم به یک احساس اشاره دارد و اسم انتزاعی شجاعت به ویژگی یک فرد اشاره دارد.
انواع اسامی انتزاعی به شرح زیر است:
احساسات یا «Emotions»:
حتی اگر اغلب می‌گوییم که احساسات را «احساس می کنیم»، به معنای واقعی کلمه منظورمان این نیست. شما احساساتی مانند شادی یا خشم را به عنوان افکاری در ذهن یا فعالیت در مغز و بدن خود احساس می‌کنید. شما نمی‌توانید شادی را در دست بگیرید یا بشقاب غم بخورید. شما می‌توانید افراد یا حیواناتی را ببینید که این احساسات را از طریق اعمال بیان می‌کنند، اما احساسات اشیاء عینی نیستند. پس با اسم انتزاعی به آن‌ها اشاره می‌کنیم.
ایده‌ها، مفاهیم و باورها یا «ideas, concepts and beliefs»:
علاوه بر احساسات، از اسم‌های انتزاعی نیز برای اشاره به مفاهیم و ایده‌های دیگر استفاده می‌شود. این نوع اسم‌های انتزاعی نام موضوعات پیچیده را به ما می‌دهند و به بخش بزرگی از آنچه ما را انسان می‌سازد، یعنی مغز بزرگ و چروکیده‌مان، نگاهی اجمالی به ما می‌دهند! در حالی که اکثر اسم‌های انتزاعی، اسم‌های عام هستند، به این معنی که به ایده‌های کلی اشاره می‌کنند، می‌توانند اسم‌های خاص نیز باشند، مانند مسیحیت.
7. اسم جمعی یا «collective noun»
اسم جمعی اسمی است که به عنوان یک اسم مفرد عمل می‌کند در حالی که به گروهی از افراد یا چیزها اشاره می‌کند. اسم جمعی به گروهی اطلاق می‌شود که به عنوان یک واحد عمل می‌کنند یا همان عمل را همزمان انجام می‌دهند. به عنوان مثال کلمۀ «team» در جملۀ «the team plays in the main gym» به معنای «تیم در سالن اصلی بازی می کند.»
8. اسم مرکب یا «compound noun»
یک اسم مرکب دو یا چند کلمه را در یک کلمه ترکیب می‌کند. اسم‌های مرکب می‌توانند به صورت یک کلمه، چندین کلمه به‌صورت جداگانه یا کلماتی که با خط فاصله (-) به هم متصل شده‌اند ظاهر شوند. به مثال‌های زیر توجه کنید:
1.toothpaste: خمیر دندان
2.ice cream: بستنی
3.dry-cleaning: خشک شویی
4.jack-in-the-box: جک در جعبه
9. اسم قابل شمارش یا «countable nouns»
یک اسم قابل شمارش (همچنین به عنوان اسم شمارش شناخته می‌شود) اسمی است که می‌توانید آن را بشمارید. وقتی «سه کتاب» یا «10 پنی» دارید، اسمی را توصیف می‌کنید که قابل شمارش است. به مثال‌های زیر توجه کنید:
1.orange: پرتقال
2.cat: گربه
3.chair: صندلی
4.dish: ظرف
10. اسم غیرقابل شمارش یا «uncountable nouns»
اسم غیرقابل شمارش (همچنین به عنوان اسم انبوه شناخته می‌شود) اسمی است که قابل شمارش نیست. مثلاً «خوشبختی» قابل شمارش نیست. شما نمی گویید که «یک خوشبختی» یا «سه شادی» دارید. اسامی غیرقابل شمارش معمولاً اشکال جمع ندارند. به مثال‌های زیر توجه کنید:
1.advice: توصیه
2.luggage: چمدان
3.information: اطلاعات
4.seafood: غذای دریایی