فعل «to be» یا به‌عبارت دیگر «بودن»، اغلب در دستور زبان انگلیسی استفاده می‌شود. فعل «to be» به‌عنوان یک فعل کمکی یا یک فعل اصلی استفاده می‌شود.
در اینجا فهرستی از افعال to be و عملکردهای آن‌ها آمده است:
| عملکرد | افعال to be |
| مصدر ساده | Be |
| زمان حال | Am, is, are |
| زمان گذشته | Was, were |
| وجه وصفی ماضی | Been |
| وجه وصفی حال، مصدر -ing | Being |
فعل «to be» دو نقش در جمله ایفا می‌کند:
- نقش «to be» به‌عنوان فعل کمکی، فعل «بودن» به‌عنوان یک فعل کمکی معنای خاصی ندارد و برای نشان‌دادن زمان یا حالت فعل اصلی (passive/ active) استفاده می‌شود. دو روش برای استفاده از فعل «بودن» وجود دارد:
- «بودن» برای ساختن یک فعل وجه وصفی مضارع (present participle) و تشکیل انواع فعل مضارع/ ماضی و آیندۀ استمراری (present/ past and Future progressive) استفاده می‌شود.
وجه وصفی مضارع:
It is boring.
خسته‌کننده است.
It was boring.
خسته‌کننده بود.
It will be boring.
خسته‌کننده خواهد بود.
مضارع سادۀ استمراری:
I am learning Chinese.
من دارم زبان چینی یاد می‌گیرم.
You are learning Chinese.
تو داری زبان چینی یاد می‌گیری.
She/ he is learning Chinese.
او دارد زبان چینی یاد می‌گیرد.
We are learning Chinese.
ما داریم زبان چینی یاد می‌گیریم.
They are learning Chinese.
آن‌ها دارند زبان چینی یاد می‌گیرند.
ماضی سادۀ استمراری:
I was learning Chinese.
من داشتم زبان چینی یاد می‌گرفتم.
You were learning Chinese.
تو داشتی زبان چینی یاد می‌گرفتی.
She/ he was learning Chinese.
او داشت زبان چینی یاد می‌گرفت.
We were learning Chinese.
ما داشتیم زبان چینی یاد می‌گرفتیم.
They were learning Chinese.
آن‌ها داشتند زبان چینی یاد می‌گرفتند.
آیندۀ سادۀ استمراری:
I will be learning Chinese.
من زبان چینی یاد خواهم گرفت.
You will be learning Chinese.
تو زبان چینی یاد خواهی گرفت.
She/ he will be learning Chinese.
او زبان چینی یاد خواهد گرفت.
We will be learning Chinese.
ما زبان چینی یاد خواهیم گرفت.
They will be learning Chinese.
آن‌ها زبان چینی یاد خواهند گرفت.
نکته: فعل «بودن» به‌عنوان یک فعل کمکی برای جملۀ مجهول استفاده می‌شود.
مجهول مضارع ساده:
I am told to pay the bill.
به من گفته می‌شود تا قبض را پرداخت کنم.
You are told to pay the bill.
به تو گفته می‌شود تا قبض را پرداخت کنی.
She/ he is told to pay the bill.
به او گفته می‌شود تا قبض را پرداخت کنم.
We are told to pay the bill.
به ما گفته می‌شود تا قبض را پرداخت کنیم.
They are told to pay the bill.
به آن‌ها گفته می‌شود تا قبض را پرداخت کنند.
مجهول ماضی ساده:
I was told to pay the bill.
به من گفته می‌شد تا قبض را پرداخت کنم.
You were told to pay the bill.
به تو گفته می‌شد تا قبض را پرداخت کنی.
She/ he was told to pay the bill.
به او گفته می‌شد تا قبض را پرداخت کند.
We were told to pay the bill.
به ما گفته می‌شد تا قبض را پرداخت کنیم.
They were told to pay the bill.
به آن‌ها گفته می‌شد تا قبض را پرداخت کنند.
مجهول آیندۀ ساده:
I will be told to pay the bill.
به من گفته خواهد شد تا قبض را پرداخت کنم.
You will be told to pay the bill.
به تو گفته خواهد شد تا قبض را پرداخت کنی.
She/ he will be told to pay the bill.
به او گفته خواهد شد تا قبض را پرداخت کند.
We will be told to pay the bill.
به ما گفته خواهد شد تا قبض را پرداخت کنیم.
They will be told to pay the bill.
به آن‌ها گفته خواهد شد تا قبض را پرداخت کنند.
*** جایگاه در جمله: موقعیت فعل کمکی «to be» در جمله بسته به حضور فعل have یا افعال وجهی (modal verbs) تغییر می‌کند. به عبارت دیگر زمان و سپس حالت فعل (passive/ active) در اولویت قرار می‌گیرد.
به‌عنوان مثال:
They are painting a picture of me.
آن‌ها دارند یک نقاشی از من می‌کشند.
نکته: در این جمله فعل «doing» فعل اصلی است و فعل کمکی «are» پیش از آن قرار می‌گیرد.
It has been done.
انجام شده است.
نکته: در این جمله فعل کمکی «been» پس از فعل «has» قرار گرفته است؛ چون «has» جمله را به حال کامل تبدیل می‌کند.
It will have been made.
ساخته خواهد شد.
نکته: فعل وجهی «will» پیش از «have been» در جمله قرار گرفته است.
- اختصارات و ساختار منفی فعل «to be»
این جدول چند نمونه از اختصارات، نفی و اختصارات منفی فعل «to be» را نشان می‌دهد:
| اختصارات منفی | منفی | اختصارات | |
| I’m not | I am not | I’m | I am |
| You’re not/ you aren’t | You are not | You’re | You are |
| She isn’t/ she’s not | She is not | She’s | She is |
| He isn’t/ he’s not | He is not | He’s | He is |
| We aren’t/ we’re not | We are not | We’re | We are |
| They aren’t/ they’re not | They are not | They’re | They are |
| I wasn’t | I was not | - | I was |
| You weren’t | You were not | - | You were |
| She wasn’t | She was not | - | She was |
| He wasn’t | He was not | - | He was |
| We weren’t | We were not | - | We were |
| They weren’t | They were not | - | They were |
مثلاً:
I’m not working lonely, I’m working with a team.
من به‌تنهایی کار نمی‌کنم؛ با یک تیم کار می‌کنم.
They were looking for you.
آن‌ها داشتند دنبال تو می‌گشتند.
نقش «to be» به‌عنوان فعل اصلی
- کاربرد: فعل «بودن» به عنوان فعل اصلی معنای خاصی به جمله اضافه می‌کند. در این صورت این فعل به دو صورت قابل استفاده است:
- فعل «بودن» ممکن است فعل پیونددهنده (linking verb) باشد و متمم فاعل را به فاعل متصل کند. به عبارت دیگر، افعال پیونددهنده اطلاعات بیشتری به جمله اضافه می‌کنند.
مثلا:
I am happy; because I’m here.
من خوشحالم؛ چون اینجا هستم.
There is a cat in the yard.
یک گربه در حیاط است.
- فعل «بودن» نیز می‌تواند ناگذرا تبدیل باشد و یک قید یا عبارت اضافه (prepositional phrase) به خود بگیرد.
مثلاً:
He is there.
او آنجاست.
نکته: در این جمله «there» یک قید است.
She will be at the restaurant at 10.
او ساعت 10 در رستوران خواهد بود.
نکته: در این جمله «at the restaurant» یک عبارت اضافه است.
*** جایگاه در جمله: فعل «بودن» به عنوان فعل اصلی مانند سایر افعال اصلی عمل می‌کند و عمل انجام‌دهنده را بیان می‌کند. توجه داشته باشید که فعل «to be» برخلاف سایر افعال، فعل کمکی «do» را در سؤالات یا جملات منفی به خود نمی‌گیرد.
مثال:
-Are you there?
+no, I’m not there.
-آنجایی؟
-نه آنجا نیستم.
-Is she a football player?
+yes, she is.
-آیا او بازیکن فوتبال است؟
+بله، هست.
موارد دیگری که در آن از افعال «to be» استفاده می‌کنیم عبارت‌اند از:
1. ما از شکل مصدری «to be» به همراه افعال وجهی استفاده می‌کنیم:
It will be all right.
همه‌چیز درست خواهد شد.
He might be asleep now.
شاید او الان خواب است.
2. فعل «to be» به همراه عبارت اسمی استفاده می‌شود:
Barak Obama was the president of the USA.
باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحدۀ آمریکا بود.
My father is a driver.
پدر من یک راننده است.
3. از فعل «to be» به همراه صفت نیز استفاده می‌کنیم:
My best friend is very kind.
دوست صمیمی من خیلی مهربان است.
They were well-tempered.
آن‌ها خوش‌اخلاق بودند.
4. از فعل «to be» به همراه عبارت اضافه (prepositional phrase) نیز استفاده می‌کنیم:
My boyfriend is from Shiraz.
دوست پسر من اهل شیراز است.
The red flower is on the table.
گل قرمز روی میز است.
5. از فعل «to be» به همراه چندین اسم استفاده می‌کنیم که به دنبال آن عبارت «that» (that clause) می‌آید:
My only problem is that I have no time.
کل مشکل من این است که وقت ندارم.
My belief is that God never forget us.
اعتقاد من این است که خداوند هرگز ما را فراموش نمی‌کند.
اسامی که معمولا به این طریق استفاده می‌شوند عبارت است از:
Idea
اندیشه | Claim
مطالبه | Answer
پاسخ |
(a) pity
ترحم | Explanation
توضیح | Argument
بحث و جدل |
Rule
قانون | Feeling
احساس | Assertion
ادعا |
(a) shame
شرم | Hope
امید | Belief
باور |
Danger
خطر | Problem
مشکل | Thing
چیز |
6. از فعل «to be» به همراه چندین اسم استفاده می‌کنیم که به دنبال آن مصدر با to (to-infinitives) می‌آید:
Her answer is to walk faster.
پاسخ او این است که سریع‌تر راه بروی.
My only hope is to find a cheap house to rent.
تنها امید من این است که خانه‌ای ارزان برای اجاره پیدا کنم.
اسامی که معمولا به این طریق استفاده می‌شوند عبارت است از:
Thing
چیز | Idea
اندیشه | Answer
پاسخ |
Way
راه | Intention
نیت | Decision
تصمیم‌گیری |
Wish
آرزو | Promise
قول | Hope
امید |
7. زمانی که بخواهیم نظر خود را دربارۀ گفته‌ای بیان کنیم، می‌توانیم از تعدادی صفت به همراه «it» و فعل «to be» و یک عبارت «that» (that clause) یا «wh-clause» استفاده کنیم:
It’s not clear what is happening.
معلوم نیست چه اتفاقی دارد رخ می‌دهد.
It’s obvious that it is your fault.
واضح است که این تقصیر تو است.
صفاتی که معمولا به این طریق استفاده می‌شوند عبارت است از:
Probable
محتمل | Good
خوب | Awful
ناخوشایند |
Sad
غمگین | Interesting
جالب | Bad
بد |
True
درست | Lucky
خوش‌شانس | Clear
روشن |
Unlikely
بعید | Obvious
واضح | Extraordinary
خارق‌العاده |
Amazing
حیرت‌آور | Possible
ممکن | Funny
خنده‌دار |
مطالعه مقالات زیر پیشنهاد می شود:
